किलबिललेले उजाडताना

ओठ उगवतीचा थरथरला

गुलाबलेला ओललालसर

तुंडुंबलेले

संथ निळेपण

पसरत गेले चार दिशांना

तांबुसवेडे

हळुहळु मग नि:स्तब्धातुन

स्वप्ने उडाली गुलाल घेऊन

लालचुटकश्या चोचीमध्ये

पिंजर-पंखी,

आणिक नंतर

‘आप’ खुशीने अभ्र वितळले

उरले केशर

आणि भराभर

उधळण झाली आकाशावर

आकारांची

रंगदंगल्या.

नाहि उमगले

केव्हा सरला रजतराग हा

ही अस्ताई,

आणि उमटला रौप्यतराणा

झगमगणा-या जलद लयीतील

… असा विसरलो, विसावलो अन

नीरवतेच्या गुप्त समेवर

आणिक नंतर

न कळे कैसी

मनात माझ्या – काहि न करता-

जाणिव भरली कृतार्थतेची

                                                      _विंदा करंदीकर